Meksiko: Autorski članak ambasadorke Conić povodom Dana primirja u Prvom svetskom ratu

U uglednom meksičkom dnevnom listu „Kontrareplika“ objavljen je autorski članak ambasadorke Srbije u Meksiku Tatjane Conić pod naslovom „Srbija obeležava 11. novembar, Dan primirja u Prvom svetskom ratu“, koji prenosimo u celosti:

Ako danas pitate građane Srbije koji je to istorijski trenutak najveće pobede, ali i najstrašnije patnje srpskog naroda, većina će vam bez razmišljanja odgovoriti da je to herojska borba naše zemlje za slobodu u Prvom svetskom ratu 1914-1918. godine, tada poznatom kao Veliki rat. To je bilo prelomno doba novije srpske istorije, doba opšteg žrtvovanja, istovremeno i neizbrisivi deo kolektivnog sećanja našeg naroda.

U ovom konfliktu, srpske žene su, zajedno sa muškarcima, delile ratne napore i stradanja, ne samo brinući o svojim porodicama i imanjima, već se boreći sa puškom u ruci ili radeći kao bolničarke u teškim trenucima zbrinjavanja ranjenika i lečenja užasnih epidemija koje su razarale savezničke redove.

Uloga Srbije, koja je u Velikom ratu izgubila skoro 60% muške populacije, njeno junaštvo i stradanje, ostaće zabeležene u istoriji sveta, dok će u vojnim školama nastaviti da se proučavaju velike srpske vojničke pobede, među kojima se posebno izdvajaju one na Ceru i Kolubari iz 1914. godine, ili proboj Solunskog fronta 15. septembra 1918. godine.

Ipak, možda najveća pobeda srpskog vojnika je upravo pobeda humanosti nad nasiljem, bez obzira na stravične muke kroz koje su prolazili. Da citiramo velikog srpskog prijatelja, svedoka srpskog stradanja u Prvom svetskom ratu, Švajcarca Arčibalda Rajsa, koji je tada rekao: „Koliko puta sam u toku rata gledao kako dovode zarobljene neprijateljske vojnike iznurene od gladi i, umesto da te ljude, koji su im spalili kuće i masakrirali žene i decu, zlostavljaju, srpski vojnici bi se smilovali nad njihovom sudbinom i davali im poslednje parče hleba iz džepa“.

Jedanaesti novembar 1918. godine, dan kada je u železničkom vagonu u francuskom Kompjenju potpisano primirje sa Nemačkom, obeležava se stoga u većini zemalja koje su dale svoje žrtve u ovom strašnom globalnom sukobu, među kojima je i Srbija. Toga dana, na reverima srpskih građana sija cvet Natalijina ramonda, simbol srpskog stradanja, ali i vaskrsa. Cvet koji raste samo na području Balkana, i koji, čak i kada se potpuno osuši, uz nekoliko kapi vode ponovo oživljava, kao feniks. I danas je sa ponosom nosimo, sećajući se naših slavnih predaka i pobedničke istorije.